Örümcek Öyküsü

Muhteşem bir insanla, muhteşem bir aşk yaşadığım bir rüya gördüm. Rüya eski okulumda başlıyordu, sonra son sınıfa geçiş ve mezuniyet. Sonrasında yaz tatilinde bir otelden, bir kumarhaneye evriliyordu mekan. Sanırım kumarhanede tanışıyorduk sevdiceğimle. Rüyadaki karakterler, iyi insanlardı ama kötü işlere de bulaşıyorlardı. Herkes çok iyiydi ama herkes çok kötüydü. Rüyanın sonunda kanser hastası sevgilimle pencereden dışarıyı izlerken-ki burada karakter algım yıkılmaya başlamıştır, rüyada kim olduğumu unuttuğum evredeyimdir- uzağa bakıp diyorum ki: “Bu işte, vermek istediği mesaj: salt iyi salt kötü diye bir şey yok, hayat grilerden oluşur!” 

Sonra biraz daha dalgalanmalar ve rüyadan uyandım. Uyandığımda sağ kolum başka bir evrene gitmişti, yaklaşık iki dakika can çekiştim ve balkona çıktım. Uzun zamandır dikkatimi çeken, ayağıma değmediği sürece dert etmediğim örümcek ağlarından birine takılmış ve tüm gücüyle kurtulmak için çırpınan bir böcek gördüm. 

Böceği kurtarmayı düşündüm, o zaman örümceğe kötülük yapmış olacaktım. Örümceği düşündüm, keyfinden ağ örmüyordu ki o. Tekrar böceğe baktım, çok acınası gözüküyordu. İçimden tekrar kurtarmak geldi, doğanın dengesine karışmak istemedim. Güzel bir yirmi dakika böceği izledim, acaba çabalamayı bırakır ve ölümünü huzurluca beklemeye başlar mı diye. Hayır bırakmadı. 

Eğer ağlardaki böceği kurtarsaydım ona göre bir azize olurdum muhakkak, örümcek için bir yemek hırsızı, emek hırsızı, şerefsiz ve ahlak yoksunu olacaktım. Şimdi ağlara takılmış böcek için soğukkanlı bir sosyopat, örümcek içinse saygılı bir komşuyum. 

Reklam