İnsanın acısını yine insan alırmış. İnsan yaş aldıkça anlarmış içinde kalan ukdeyi. Bir hıçkırık gibi geçmek bilmeyen anılar içinde saklanırmış kederi silinmeyenler… Ben bilirim ki doğuştan kalbi mühürlü olanlar vardır. İçinden geçenlerin hayırlı olmadığını yıllar geçtikçe anlarlar. Lakin o yıllar çok şey öğretir. Kalpleri o yıllarda yara alır en çok. Ve kabuk bağlamaz.
Merhamet kuşları öterken gönülde, keşkeler biriksin istemez kimse. Bu sebeptir ki içinden geçene kulak verenler daha az pişman olur. Beklemek çok şey anlatır. Her bekleyiş biraz korkunç gelir kulağa. Sözlerin gizi ardına sığınanlar en çok acıyı çekenlerdir.
Hoş bahçeler içinde koşmak en istenilenle… Bir hayalden öteye geçmeyecek. Ve aslolan, hiçbir zaman anlamayacak.
Garip büyüyen ruhların yanında, gönül bilmez, incelik yoksunu olanlar vardır bir de. Onlar hiçbir zaman gerçek olanı göremezler. “Gözler kördür insan ancak yüreğiyle görebilir” diyen Küçük Prens’i alaya alırlar.
Yazının ardına sığınmış şairler, çoktan ölmüştür. Kalpleri gün ışığında açar da has olanı gören nadirdir. Has olanlardan olmak dileğiyle…
Pauvre Petit-Prince ils ont fini par le perdre dans leur désert…
N-L
BeğenLiked by 1 kişi
😣😣
BeğenLiked by 1 kişi
👏🏻👏🏻👏🏻
BeğenLiked by 1 kişi
yüreği ile görmek her insana has değildir bir çok insan hep şunu düşünür gözlerimiz olmasa bizler ne yaparız gözleri olmasa insanlar hayatlarına ne şekilde yön verir ben bir görme engelli olarak bu fikirin yanlış olduğunu savundum ve her daim şu sözleri söyledim insanlar kalp gözleri ile bakmayınca hayatlarının çürük bir kütükten ibaret olduğunu unutmamalıdır.
BeğenLiked by 1 kişi
Ne güzel. Tıpkı Küçük Prens’in yaptığı gibi
BeğenLiked by 1 kişi
Güzel yazılar yazıyorsun devam et
BeğenLiked by 1 kişi