Aitlik

Bu şehre ait değilsin,
Kanadının altına sığınan hiçbir anı,
Ruhunu özgür etmeye yetmez.
Geçmişin tehlikesi, esir etmeye and içmiş.
Kaçmaya münhasır gözler de yok artık.
Bu hüzne ait değilsin,
Eteklerinde kurulmuş acı şehir.
Zindanların beynini gasp ettiği yalanlar,
Varoluş sancısı çeken bebekler kadar
Gerçekçi ruhun var.
Bu şiire ait değilsin,
Kadın isimlerinde sakladığım bir giz,
Nedenini mühim kılan kalabalıklar,
İstisnasız her kelimeyi attığımda
Kalan yine kadınlar…
Binlerce ölü bedene anıt şiirleri,
Geride kalan başların kor kalpleri
Birebir aynıyı anımsatır…
Durdur zamanın tutsak edişini,
Ansız gelen gece rüzgarlarına kapılma!
Bir kalbi vatan eyleyen sözlerini sakla.
Bu kalbe ait değilsin,
Bu kalbe ben bile ait değilim.
Aitlik başıboş rıhtımları andırır şiirlerimde.
Bir gelir, bir gider…
Yoklukta varlık aramak, bendir ben…
Yine de kayboluş hikayesi barınır da
Hiçbir himaye kabul etmem.
Hiçbir bağ himayesi,
Bir bakıma alçakça…