Hayat Hikayesi

İnsanları incelediğimiz zaman hepsinin mutlu bir yaşam istediğine ulaşırız. Mutluluk evrenseldir. Peki nasıl bir hayat hikayesi istiyoruz? Bahçeli bir ev, tavuklar, keçilerle geçen gamsız bir hayat mı yoksa lüks şatafat içinde geçen yorucu bir hayat mı? Bu sorunun cevabı görecelidir tabi. Mesela ben insanlardan uzak yeşil bir ovada kendime ait müstakil arsamda yaşamak isterim. İki süt keçim, on tavuğum olsa yeter. Bir de yoldaş köpek. Aileyle zaman geçirmek gibisi yoktur. En kaliteli geçen zaman ailenle geçen zamandır. Gün geçtikçe yaşamdan soyutlanıp sosyal medyalardan hayalimizdeki hayatları yaşayıp çeken, paylaşanları izler hale gelmişiz. Seni bağlayan şey ne? İşin mi? İşinden memnun musun? değilsen ve giderek çöküntü yaratan bir dönemden geçiyorsan en iyi ilaç hayat detoksu olabilir. Yani benim için aile hekiminin yazdığı saçma kapsül ve tabletlerden daha etkili bir ilaç. YAŞAMAK gerçek anlamda yaşamaktan bahsediyorum. Hayat hikayen çok fazla enter veya space tuşlarıyla geçiştirilmiş olmasın. Elinde 80 sayfalık kitap olmayı bekleyen dosya olduğunu düşün, bu dosyadan para kazanmayacaksın, bu dosyayı satma gayen yok. Bu dosyanın tek amacı var o da yaşadıklarını yazmak. Dosyayı nasıl doldurmayı tercih edersin? Rousseou’nun Emilie’si gibi ufak puntolarla dolu dolu mu? yoksa saçma bi watpd masalı gibi bol boşluklu klişelerle mi? Boş bıraktığın her satır sana bahşedilmiş bir yaşamdı. İnsan kendi kitabının yazarıdır. Kendi hayat hikayesinin yazarı. İnsandan insana değişen sayfa kalınlığını yaş ve kader belirlese de ustaca doldurulmuş 50 sayfa, boş doldurulan 120 sayfadan kat kat iyidir. 80 yaşına kadar yaşayacaksın ve elinde kalan 50 yılın (sayfan) olduğu bir kitap düşün. Ne duruyorsun zararın neresinden dönsen kar değil mi? Belki senin hikayen de sonradan bağlayacak okurları hikayeye… Hayat hikayeniz kitabından, en küçük punto ve en az satır aralığıyla dopdolu kitaplar çıkarmanız dileğiyle.

Reklam