Son Kez Bak

Yukarıda sizlerle paylaşmış olduğum şarkı ile okumanızı tavsiye ederim…

Acımız, diğerinin acısından üstün değil. Mutluluklarımız hiçbir kimsenin alay edebileceği kadar basit değil… Hayat, bizi anlayabilen üç dört insanın toplamından ibaret… Bakışımız ise gökyüzünden daha fazla..

Kırık bir kuş dilinden anlamak istersen dalların son çırpınışını izle. Adımların geriye gittikçe uzaklarda gülümseyen bulutları gör. Bu rüzgarlar asi Anadolu’nun sesidir. Toprak ile iş birliği yapmış esintiler verir tenine. Eski bir uygarlık kadar gerçektir kalbin mazisi. Mezopotamya belki de böylesi yalnızlığa şahit olmamıştır.

Toprak aldığını geri verirken, yıllar çok şey eskitir insandan. Bir çiçek solduran bakış çok kalp kırar. Uzaklardan hissedilir can yakanın ateşi. Şarkılar kelimelerini yitirse de bakışlar bitmez.

Hiçbir söz, davranışın yerini tutmaz. Hissedilen, gizliyse güzeldir. Tarih yazmak, ince ruhtan geçer belki de. Tıpkı Mecnun gibi… Yıllar sonra bile önemini yitirmeyen Mecnun…

“Leyla’nın sokağındaki köpeğin gözlerinden öper Mecnun, psikologlara göre, bu bir davranış bozukluğudur. Edebiyatçılar ise, bu davranışın önünde saygıyla eğilirler.” Bu cümleyi sakla içinde. Mecnun’a saygı duy.

Bir hisse nasıl ev sahipliği yaptığını anımsa. Mecnun musun bir köpek bakışında Leyla’yı arayan? Yoksa sözlerin tılsımına sığınmış bir korkak mı?