BOZKIR

Dağ,taş ve güneşin kavurup ısıttığı sapsarı toprak.

Üzerini örten, uçsuz bucaksız masmavi ipek örtüsüyle gökyüzü.

Bizler ise yer ile gök aradındaki beşeriyet.

Bu koskoca sonsuzlukta kendini yitirmiş, göğüslerinde kör kilitli kafesler barındıran eşref-i mahlukatız.

Yaramız sözlerimizde gizli.

Dilimizden dökülüp, gönül nehrinin aynasından yansımayı bekler.

Biz değil miydik yaratılmışların en şereflisi?

Biz değil miydik en güzel surette yaratılan?

Gönlümde büyüyen alev topunun tarifi yok.

Esfeli safiline düşen insanoğlunun yarasına bir merhem yok.

Dünya küçücük, zihnimizin sonu yok ise de; akıl etmediğimiz günümüz çok.

Ağlanacak onca derdimiz var iken; göz pınarlarımızda bir damla göz yaşı yok.

Yüreklerimiz merhametten yoksun çorak bir vadi sanki.

Hepimiz yılgınız, hepimiz kırgın.

Ders bilen, dert edinen ince ruhlara selam olsun.

Hak sahibi, her şeye vekil ve kaviyy olan Allah yar ve yardımcınız olsun.

Ömrünüz hayırlı, yolunuz aydınlık, haneniz huzur dolu, sofranız bereketli olsun.

Yüreğinize gam, başınıza elem ilişmesin.

Bugününüz güzel yarınlara ersin.

Sağlıcakla kalın, varolun ey ehl-i dünya. Sağlıcakla…

Reklam