Şair ve Tanrı

Tanrım, şair ruhunun verdiği bir ıstırap içindeyim. Kalemimin mürekkebi hiçbir zaman bitmez. Gecenin karanlığı acının çığlığı kadar keskindir. Bu keskinliklerde bir anlam ararım.

Şairin şiiri yalnızdır. Dengini bulmayan yollar kadar ıssız… Mutluluk yetim bir hüznün bekçisini anımsatır. Akşamdan kalma acı bir şarap aşk-ı vaveyladır.

Tanrım bahşettiğin bu kutsal emanet, yüreklerin derinlikleri kadar uludur. Şair, kutsallığın acziyetinde şiirlerin esiridir. Sıradan hayatlar içinde, göze çarpan delinin ayakkabıları gibi tekir bekir…

Zamanın yenikliğini üstlenmez şair, çoktan ölmüştür de evrensel geçişleri izler sessizce. Kayıp paltolar biriktirir anılar sandığında. Ceplerinde duyulmamış çığlıklar esirgenmez.

Tanrım, kimilerinin yüreklerini hırsla, kimilerininkini ise aşkla doldurursun. Benim içimde koskoca şiirler yatar. Boşluklar böyle dolar mı Tanrım bilmiyorum.

Bu gece yıldızlara bakıp şiirler yazmak dileğindeyim. Aşkı kenara atmış bir şair gibi hayata tutunma niyetindeyim. Boşluklarımı doldurmaya ant içmişim. Tanrım, ben kafayı şiirle bozmuş bir deliyim. Affetmeler sana, sözcükler bana yaraşır. Bu gece tüm kalbimle seninleyim.

Reklam