YOLCU

‘’Hep yolcuyuz böyle gelir gideriz, Dünya senin vatanın mı yurdun mu?’’

Bozkırın Tezenesi Neşet Ertaş’ a selam olsun.

Türk halk müziği Abdallık geleneğinin son temsilcilerindendir Neşet Ertaş. Halk ozanıdır. Ozan kelimesinin temeli Moğolca’ya dayanır. Ozan kelimesi Moğolcada ‘’çok konuşan kimse’’ anlamı taşırken, günümüzde ‘’ Halk şairi ‘’ anlamına gelir. Hece veznini kullanarak şiir yazan ozanlar(aşık) , usta –çırak ilişkisine bağlı olarak yetişirler ve özelliklerini, yaşadıkları çevreden alırlar. 1989-1991 de Halk Ozanları Federasyonu tarafından dünyanın 3 büyük ozanı arasında gösterilen Mahzuni Şerif; bu dünyayı görmeyen, kainatı kavrayan Aşık Veysel, Muharrem Ertaş, Neşet Ertaş ve ismini zikretmediğimiz nice ozanımız. Özümüz, töremiz, örfümüz. Halk şairlerimiz. İçimizi en iyi bilenler. Derdimizin, gözyaşımızın, gülüşlerimizin bir olduğu ustalar.

Bir bakıyorum ki bu ustaların türkülerindeki dizelere. Ne mi görüyorum? Biz örfümüzü unutmuşuz, töremizi yaşatamamışız. Kavlimize ihanet, öğütlerini ise kulak arkası etmişiz. Okuyanların zihni bulanacak. Ne anlattı şimdi bizlere diyecek belki de birçoğunuz. Ama aklım anlatamadıklarım da. Aklım dillendiremediklerimde. Masam da yanan mumların şahit olduğu, çaresiz kalemimden kağıtlara dökemediklerimde. Kaybettiğimiz değerlerimizde. Boğulup gittiğimiz ihtirasımızda. Kıskançlıklarımızda, kavgalarımızda. Hepiniz her gün belki televizyon izliyorsunuz, belki gazete okuyorsunuz, hiç olmasa telefonunuza düşen bir bildirime bakıyorsunuz. Gelen haberler de hep aynı şeyi görüyor, okuyor ya da izliyorsunuz. Yiten insanlığımızı okuyor, yiten insanlığımızı izliyor ve görüyorsunuz.

‘’Bir anadan dünyaya gelen yolcu, görünce dünyaya gönül verdin mi? ‘’ diyor ya Neşet ERTAŞ. Hepimiz dünya yolcusuyuz. Aslında Aşık Mahzuni Şerif’in bahsettiği yoldaki yabancılarda biziz. Biz dünya ya insan olmak için geldik.İnandığımız yolda dosdoğru yürümek için, emanetimizi yüklenip, vademizi doldurmaya geldik. Hak yolunda yürümek, doğruyu bilmek, doğruyu saymak ve doğruyu savunmak için geldik. Gönül verdik vermesine de nice kötüye meyletti gönlümüz. Yanlışa meyletti. Yanlışa gönül verdi. Dillerimiz sustu. Sesimiz çıkmaz oldu. Hatırlanmadığın da ölü sayılırmış değerler. Kıymetsizleştikçe ölürmüş. Layığında olmayan her şey ziyan olurmuş. Can da, inci mercanda. Hatıralarımızı yoksaydık, ziyan oldu tüm değerlerimiz. Yapraklarımız döküldü dallarından. Baharımız ise güze döndü bizim.

‘’ Analar insandır, bizler insanoğlu’’ diyor büyük usta. Her gün bir anne ölüyor. Her gün bir insan ölüyor. İnsanlığımız ölüyor. O anaların evlatları, insanoğlu ölüyor. Minicik ay yüzlü yavruları, taze bahar çiçeklerini en yakınları ayakları altında çiğniyor. Bir haber 45 saniye, acımız 45 saniye. Duyduk duymadık demeyin a dostlar! İnsanoğlu kendini öldürdü. Özünü, aslını, neslini öldürdü. Toprağı bol olsun. Toprak oluyoruz. Özümüz toprak çünkü ona dönüyoruz. Ne mutlu o emanetini ziyan etmeden toprağa dönenlere. Ne mutlu o aslını ve neslini unutmayana.

Sayın, sevin ey insanoğlu. Anlaşmaya gönlü olanın, yapamayacağı ne olabilir ki. Aşamayacağı ne yol olabilir. Hangi bahanesi olabilir. Bir tatlı söz, ufacık tebessüm neyi çözmez ki. Sizi kırmaya kıyamayan, yüzünüzdeki bir gülümsemeyi, sesinizdeki neşeyi ekmeği bilen, onunla gönlünü doyuran insanları sevin. Gönlünde bahar zenginliği ile kapınıza gelenleri geri çevirmeyin. Yolunuzdaki dikeni taşı sizle göğüsleyeni sevin. Sevemiyorsanız da sayın. Sizin için yaptıklarını sayın. Değer verin. Bugün varız yarına hak kerim. Bilmiyorsunuz saatlerinizi. Vadeniz sizi ne zaman bulur, emanetçi emanetini ne zaman ister bilinmez. Haklar o büyük güne kalmadan tatlılık ile, neşe ile, sevgi ve saygı ile geçirin günlerinizi. Çöp değil, hatıra yüklü olsun her takvim yaprağınız. Yolunuz güzelliğe çıksın. Kalpleriniz kör olmasın. Sağlıcakla kalın.

Reklam